Carving-Kamila

Ojczyzną dekorowania potraw i stołów fantazyjnie rzeźbionymi owocami i warzywami są kraje azjatyckie. Za kolebkę tej sztuki uważa się Tajlandię i kraje ościenne, także Japonię.
Pierwsze wzmianki o fantazyjnym wycinaniu warzyw i owoców pojawiły się w Chinach za czasów dynastii Tang w panującej w latach 618 - 907. Za okres rozkwitu carvingu uważa się czasy dynastii Song rządzącej Chinami w latach 960 -1279. Wtedy to carving opuścił wyłącznie cesarskie komnaty i przeniósł się na stoły klasy średniej. W tamtych czasach uważano że dobre plony są uzależnione od sił wyższych i w ten sposób starano się podziękować za dary natury i obfite plony.
W Sukhothai (obecnie Tajlandia) w drugiej połowie XIV wieku a dokładnie w 1364 roku jedna z żon cesarza Phra Runga, Nong Noppharat rzeźbami z owoców i warzyw udekorowała pływające lampiony krathongi które wyglądały jak lilie wodne. Nong była wyznawczynią braminizmu. W myśl wierzeń i tradycji Budda musiał się podzielić darami z Matką Wodą boginią Mae Khongha. Cesarz Phra Rung tak się zachwycił lampionami że postanowił co roku obchodzić to wydarzenie w pierwszą księżycową listopadową noc. Tak narodziło się święto nazywane Loy Krathong. Od tego czasu sztuka rzeźbienia w warzywach i owocach nie tylko w święto Loy Krathong stała się popularna na cesarskim dworze. Mistrzyniami tej sztuki stały się nadworne kucharki a z czasem i gospodynie domowe które w progu swych domów witały gości fantazyjnie wyrzeźbionymi owocami. 
Obecnie w Tajlandii carving włączony jest w program zajęć szkolnych jako dziedzictwo narodowe wymagające propagowania i ochrony. Również z tego powodu przywiązuje się wagę do zachowania odrębności narodowej i dekoruje się potrawy tak, by stały się ciekawe i nietypowe.